Treść

"KOTKI"

Wychowawca: mgr Katarzyna Wioska

*************************************************************************************

Pomoc do dzieci: pani Anna Wadas

*************************************************************************************

GODZINA DOSTĘPNOŚCI NAUCZYCIELA:

ŚRODA godz. 15.00 – 16.00

oraz za pośrednictwem poczty e-mail: katarzyna.wioska@interia.pl

*************************************************************************************

JĘZYK ANGIELSKI:

WTOREK godz. 11.30-11.45

CZWARTEK  godz. 11.30-11.45

***********************************************************************

PAŹDZIERNIK

ZAGADNIENIA TEMATYCZNE

Owoce i warzywa

Jesienne drzewa i ich tajemnice

Razem się bawimy

Jak zwierzęta przygotowują się do zimy?

Bezpieczny przedszkolak

WIERSZ  DO  NAUKI:

Rymowanka „Gruszka do fartuszka”

Wpadła gruszka do fartuszka,
A za gruszką dwa jabłuszka,
Lecz śliweczka wpaść nie chciała,
Bo śliweczka nie dojrzała.

PIOSENKA  DO  NAUKI:

„Przedszkolakiem jestem ja”

Tu są moje nogi, tu jest moja głowa,

Tu się przedszkolaczek za rączkami chowa.

Tu mam moje ręce, a tu kciuki mam,

Jestem bardzo dzielny, dużo umiem sam.

Przedszkolakiem jestem ja,

la, la, la, hopsasa.

Przedszkolakiem jestem ja,

każdy mnie tu zna.

***********************************************************************

NA WOLNĄ CHWILĘ

ROZWÓJ  DZIECKA  TRZYLETNIEGO

          Trzeci rok życia, a zwłaszcza jego druga połowa, przynosi duże zmiany w rozwoju fizycznym i psychicznym dziecka. Mówiąc najogólniej, dziecko trzyletnie jest już poważnym partnerem w zabawie z rówieśnikami i w kontaktach z dorosłymi. Włącza się do czynności dorosłych, wykonuje chętnie ich polecenia, umie się samo obsłużyć, współdziała z innymi dziećmi i lepiej panuje nad swoimi uczuciami. Należy jednak pamiętać o tym, że układ nerwowy dzieci trzyletnich jest bardzo wrażliwy i ich odporność na infekcje jest bardzo mała. Dzieci trzyletnie łatwo ulegają zmęczeniu, choć szybko regenerują swe siły. Tylko na krótko potrafią skupić uwagę na jednym przedmiocie, dlatego też krótkotrwały wysiłek należy przeplatać częstym odpoczynkiem, umożliwiającym zmianę pozycji i zaspokajającym potrzebę ruchu.

Ogólna sprawność motoryczna

          W trzecim roku życia dziecko staje się nie tylko bardziej ruchliwe i zwinne, ale i bardziej samodzielne w organizowaniu sobie zabaw motorycznych. Co prawda, w pierwszych miesiącach ruchy jego ciągle nie są jeszcze dość dokładne, ale w końcu 3 roku życia uzyskują już znaczną precyzję i harmonię. Dzieci w 3 roku życia mogą się bawić bez zmęczenia przez 3-4 godziny, jeśli ich ruchy i czynności stale się zmieniają. Natomiast ruchy jednorodne, monotonne wywołują u nich zmęczenie w znacznie krótszym czasie; np. regularny spacer z dorosłymi lub marsz parami z rówieśnikami wywołują szybko objawy zmęczenia i nudy. Na spacerze dziecko mniej się męczy i może dłużej iść, jeżeli ma swobodę poruszania się, np. może wybiegać naprzód, zatrzymywać się, zmieniać kierunek. Małe dzieci potrzebują ciągłej zmiany ruchu. Z obserwacji wiadomo, że zdrowe dzieci nie potrafią długo usiedzieć w jednym miejscu, stać w bezruchu.

Z dziećmi trzyletnimi można już organizować zabawy ruchowe wg pewnych reguł, które określają, że dana czynność jest wykonywana na dany znak. Oznacza to, że dzieci potrafią już zrozumieć instrukcję i są w stanie hamować swoje ruchy tak długo, aż padnie sygnał do działania. Ćwiczenia ruchowe, swobodne czy organizowane, mają bardzo duże znaczenie zarówno dla fizycznego, jak i psychicznego rozwoju dziecka.

Rozwój umiejętności konstrukcyjnych

          W trzecim roku życia dzieci czynią znaczne postępy w zakresie działań konstrukcyjnych. Potrafią zbudować wieżę z dziesięciu lub więcej klocków, ustawiając starannie i równo jeden na drugim. Utrzymując pion i podtrzymując budowlę drugą ręką mogą uzyskać efekty zamierzone, a nie przypadkowe. Dzieci trzyletnie są również zdolne do budowania konstrukcji kombinowanych, przypominających domy, mostki, bramki itp. Do tego celu są im potrzebne klocki o różnym kształcie. Budowle te mogą być rezultatem własnej inwencji dziecka lub naśladowania gotowego wzoru.

Rozwój zabaw tematycznych

          Pomysły do zabaw tematycznych mają swoje źródło w życiu codziennym, w którym dziecko uczestniczy i obserwuje różne sytuacje. Dzieci podpatrują przede wszystkim czynności ludzi dorosłych, sposoby ich zachowania się, gesty, mowę itp. Zebrane w ten sposób wiadomości dziecko przechowuje w swej znakomitej pamięci i wykorzystuje w zabawach. W trzecim roku życia zabawy tematyczne są o wiele bogatsze w treści, mają szerszy wachlarz tematyczny, są bardziej pomysłowe, głębiej przeżywane, precyzyjniejsze w wykonaniu.

          W trzecim roku życia (szczególnie w miesiącach końcowych) dzieci odtwarzają w zabawach tematycznych nie tylko pojedyncze czynności lub szeregi należące do tego samego tematu, lecz potrafią odtwarzać również całe łańcuchy czynności, należące do złożonego kompleksu tematycznego. Takie złożone zabawy dowodzą nie tylko bogactwa wiedzy praktycznej dzieci trzyletnich, ale też bujnej wyobraźni i umiejętności myślowego organizowania czynności w logiczny ciąg.

          W drugiej połowie trzeciego roku życia zabawy tematyczne zaczynają nabierać specyficznych cech, które dają podstawę do zmiany ich nazwy na zabawy w role. Zabawa w role polega na udawaniu czynności ludzi dorosłych w taki sposób, jakby dziecko przeżywało, grało określoną rolę. Dzieci w jakiejś mierze zdają sobie sprawę, że bawią się w mamę, w kierowcę. Równocześnie ich wypowiedzi w czasie zabawy i naśladowanie brzmienia głosu zdają się dowodzić, że dzieci czują się w danej chwili kimś, kogo naśladują. Warto też zauważyć, że w toku odgrywania ról dzieci często uzupełniają wyobraźnią braki w posiadanych rekwizytach; np. karmiąc lalkę mówią o zupie lub mleku, chociaż w naczyniu nie ma śladu tych potraw. Dzieci dbają o to, aby zabawa zawierała wszystkie potrzebne elementy i dokładnie odtwarzała rzeczywistą sytuację. Dokładność w tym przypadku zależy od tego, co i ile dziecko pamięta i potrafi naśladować.

Różne formy zabaw swobodnych

          Zabawy te mają charakter swobodny. Są organizowane przez samo dziecko przy różnych okazjach, a ich struktura zależna jest od sytuacji, dostępnych przedmiotów i warunków działania. Rozmaitość ich jest wielka, a możliwości przejawiania się inwencji i fantazji dziecka – nieograniczone. Cechą tych zabaw jest nieograniczona swoboda w działaniu. Zabawy swobodne uczą samodzielności i zaradności, stwarzają okazje do aktywnego korzystania z doświadczenia. Nie oznacza to jednak, że dzieci powinny jak najwięcej bawić się same. Ich doświadczenie jest jeszcze ubogie, dlatego łatwo o nudę, niepotrzebne powtarzanie tych samych czynności, szkodliwe nawyki. Z tych względów nawet zabawy swobodne powinny odbywać się pod dyskretnym, ale czujnym okiem dorosłych. Małe dzieci chętnie bawią się samotnie lub we dwójkę. Nie potrafią jeszcze bawić się razem, chociaż na ogół chętnie przebywają koło siebie. Próby współdziałania w zabawie mają charakter czysto zewnętrzny (np. sypanie piasku do tego samego wiaderka, zbiorowa zabawa w naśladowanie jadących samochodów).

Rozwój mowy

          Kontakty dzieci trzyletnich z otoczeniem utrudnia ich mało jeszcze komunikatywna i przeważnie sytuacyjna mowa. Myślenie wchodzi dopiero w fazę konkretno – wyobrażeniową. Słowa powinny z reguły towarzyszyć działaniu. Nie powinno się nadużywać słów, które nie odnoszą się do konkretu znanego dziecku z bezpośredniego doświadczenia. W zakresie rozwoju mowy zauważa się szybki rozwój – dzieci szybko uczą się nowych słów i wiążą je w proste zdania. Mowa umożliwia im komunikowanie się, doskonali ich myślenie, wzbogaca wiedzę. Rozbudzona ciekawość pobudza je do zadawania wielu pytań.

          W trzecim roku życia kontakty społeczne nabierają szczególnego znaczenia z dwóch powodów: po pierwsze w tym okresie dzieci doceniają rolę mowy w kontaktach społecznych i intensywnie rozwijają słownik czynny, a po drugie utrwalają się niektóre formy współżycia z rówieśnikami i z dorosłymi oraz formy wyrażania emocji. Otoczenie dziecięce wywiera duży wpływ na zachowanie się dziecka. Wpływ ten może być pozytywny lub negatywny. Dzieci chętnie naśladują sposób bycia rówieśników, ich sposób wyrażania się, gesty, akcent itp. Wystarczy kilka tygodni wspólnych zabaw, aby zauważyć ujawniające się w zachowaniu dziecka charakterystyczne rysy środowiska. Względy te nakazują dorosłym roztaczanie opieki i kontroli nad dziećmi w czasie ich wspólnych zabaw, korygowanie zachowania się i wzmacnianie kontaktów pozytywnych.

          Nieocenione znaczenie dla rozwoju dziecka mają pozytywne wpływy kontaktów dziecięcych. Dzieci rozmawiają ze sobą i wzbogacają słownik, przejmują od innych pomysły zabaw, uczą się uzgadniać czynności, wspólnie pokonują trudności, wspólnie się cieszą, smucą i pocieszają. Przeżyć tych nie mogą dostarczać żadne kontakty z dorosłymi.

          Dzieci w trzecim roku życia interesują się żywo pracą dorosłych. Chcą robić to samo, co robi mama, tata, babcia. Krzątają się koło nich i próbują pomagać im przy myciu naczyń, praniu, sprzątaniu. Co prawda więcej przeszkadzają w pracy, niż pomagają, ale nie należy odpędzać ich od siebie. Przeciwnie, trzeba w miarę możliwości zaspokajać pragnienia dzieci, znajdując odpowiednie dla nich zajęcie. Przyjęcie dziecka do współpracy doskonale sprzyja rozwojowi jego stosunku i adaptacji do życia domowego.

Wychowanie estetyczne

          W trzecim roku życia poszerza się wachlarz form wychowania estetycznego. Do znanych składników takich jak rysowanie ołówkiem, kredą, modelowanie z plasteliny lub gliny, rozwijanie wrażliwości na piękno przyrody i otoczenia, dochodzi jeszcze śpiewanie łatwych piosenek, słuchanie muzyki i ćwiczenia rytmiczne. Do najpopularniejszych zajęć należy rysowanie kredkami. W pierwszych miesiącach tego okresu dzieci nie zawsze trzymają kredkę poprawnie, ale w drugiej połowie trzeciego roku życia ujmują ja poprawnie. Poprawne trzymanie narzędzi pisarskich  jest pierwszym krokiem do twórczości rysunkowej dziecka. Samorodna twórczość rysunkowa pozostaje jeszcze w stadium bazgrot, ale już w drugiej połowie trzeciego roku życia bazgroty zmieniają się stopniową w prymitywne twory, które dziecko nazywa koniem, kotkiem, mamą itp. Znane są z tego okresu tzw. Głowonogi, czyli najprostsze schematy figury ludzkiej, składające się z kółka i wyrastających z niego kresek, mających wyobrażać ręce i nogi.

Umiejętności w zakresie samoobsługi

          Trzeci rok życia jest właściwym okresem dla kształtowania u dzieci nawyków w zakresie samoobsługi oraz nawykowego respektowania zasad zachowania się w domu, w przedszkolu, na ulicy, w sklepie.

          Dziecko trzyletnie potrafi umyć twarz i ręce (nie mocząc ubrania), a potem wyciera je ręcznikiem. Umie samodzielnie jeść. Doskonali te umiejętności w zabawie i z zapałem karmi lalki, a także kąpie je i czesze. Ponadto stara się wyręczać dorosłych w prostych czynnościach: podaje różne przedmioty (łyżki, zabawki). Pomaganie dorosłym sprawia mu wyraźną przyjemność.

Trzylatek potrafi samodzielnie włożyć majteczki i spodenki, a także nałożyć skarpety i buciki na nóżki. Nie radzi sobie jeszcze ze sznurowadłami i klamerkami. Próbuje rozpiąć guziki. Należy zachęcać dzieci do prób samodzielnego ubierania się i rozbierania, ponieważ jest to niezbędny składnik wszechstronnego rozwoju postawy aktywnej dziecka i jedyna droga do pełnego rozwoju samoobsługi. Należy wzmacniać aktywność dziecka częstymi pochwałami.

          Dzieci trzyletnie interesują się wzajemną przynależnością różnych przedmiotów, które odkrywają już we wczesnym okresie swego życia (np. dziecko łączy filiżankę ze spodkiem, lokomotywę z wagonem). Ułatwia to przyzwyczajanie dzieci do utrzymywania porządku, np. lalki mieszkają w pokoiku lalek, a każdy wiesza swoje ubranie na swoim znaczku.

Źródło: Bliżej przedszkola. Wychowanie i edukacja.

*************************************************************************

Drogi Rodzicu, drogi Opiekunie!

W bieżącym roku szkolnym realizujemy w naszym przedszkolu program profilaktyczny „Przedszkolak przed ekranem”, który poświęcony jest bezpiecznemu korzystaniu przez dzieci z urządzeń cyfrowych oraz zasobów Internetu. Jednak, aby Twoje dziecko nauczyło się bezpiecznie korzystać z dobrodziejstw „nowoczesności”, niezbędne jest także Twoje zaangażowanie.

W pierwszej kolejności prosimy, abyś odpowiedział sobie na kilka pytań:

Czy Twoje dziecko ma w domu dostęp do Internetu?

Ile czasu dziennie dziecko spędza przy komputerze? Spróbuj określić ilość minut lub godzin...

Czy kontrolujesz czas spędzany przez dziecko w Internecie/przy komputerze?

Czy interesujesz się tym, co dziecko robi w Internecie/przy komputerze?

Najczęściej moje dziecko w Internecie (zakreśl min. 1 odpowiedź)

• gra w gry sieciowe
• ogląda bajki
• samodzielnie przegląda strony internetowe
• moje dziecko nie ma dostępu do Internetu

Wymień zagrożenia, jakie mogą czyhać na dziecko w Internecie ( przemyśl co najmniej 1 zagrożenie)

Jakie znasz zasady bezpiecznego korzystania przez dzieci i młodzież z Internetu? (podaj co najmniej 1 zasadę)

Czy komputer w Twoim domu posiada takie zabezpieczenia jak: program antywirusowy, blokada rodzicielska, firewall itp.?

Pomyśl nad tym drogi Rodzicu. Nawet, jeśli dzisiaj uważasz, że Ciebie i Twojego dziecka to nie dotyczy. Dzieci rosną bardzo szybko, a zagrożenia, jakie niosą ze sobą urządzenia tabletowe i sieć internetowa, to nie bajka.